DOSTLUK
Saate bakmaksızın kapısını çalabileceği
bir dostu olmalı insanın...
"Nereden çıktın bu vakitte"
dememeli,
Bir gece yarısı telaşla
yataktan fırladığında;
"Gözünün dilini"bilmeli;
Dinlemeli sormadan,
söylemeden anlamalı...
Arka bahçede varlığını
sezdirmeden,
mütemadiyen
dikilen vefalı bir ağaç gibi
Köklenmeli hayatında;
Sen,her daim onun orada
durduğunu hissetmelisin.
İhtiyaç duyduğunda gidip müşfik
gövdesine yaslanabilmeli.
Kovuklarına saklanabilmelisin.
Kucaklamalı seni güvenli kolları.
Dalları bitkin başına omuz,
Yaprakları kanayan ruhuna
merhem olmalı...
En mahrem sırlarını verebilmeli,
En derin yaralarını açıp
gösterebilmelisin;
Gölgesinde serinlemelisin
sorgusuz sualsiz...
Onca dalkavuk arasında bir tek o,
Sözünü eğip bükmeden söylemeli,
Yanlış anlaşılmayacağını bilmeli.
Alkışlandığında değil sadece,
Asıl yuhalandığında yanında
durup koluna girebilmeli.
Övmeli alem içinde,
baş başayken sövmeli
Ve sen öyle güvenmelisin ki ona,
Övdüğünde de sövdüğünde de
bunun iyilikten olduğunu bilmelisin,
"Hak ettim" diyebilmelisin.
Teklifsiz kefili olmalı hatalarının;
Günahlarının yegane şahidi...
Seni senden iyi bilen,sana senden
çok çok güvenen bir sırdaş...
Gözbebekleri bulutlandığında
yaklaşan fırtınayı sezebilmelisin.
Ve sen ağladığında,
onun gözünden
gelmeli yaş...
Can DÜNDAR
