Öğün ey Çanakkale ,
Cihan durdukça öğün !
Ömründe göstermedin
bin düşmana bir düğün ,
Sen bir büyük milletin
şavaşa girdiği gün ,
Başına yüz milletin birden
üşüştüğü yersin !
mızrakla ,okla ,yayla ,
Karşına çıktı düşman
çelikten bir alayla ,
Sen topun donanmayla ,
tüfeğin bataryayla ,
Neferin ordularla
boy ölçüştüğü yersin !
Nice tüysüz yiğitler
yılmadı cenk devinden ,
Koştu senin koynuna
çıkar çıkmaz evinden,
Sen onların açtığı
bayrağın alevinden ,
Kaç bayrağın tutuşup
yere düştüğü yersin !
Toprağından fazladır
sende yatan adamlar ,
Irmağın kanla çağlar ,
yağmurun kanlı damlar ,
O cenkten armağandır
sana kızıl akşamlar ,
Sen silahın inançla
son döğüştüğü yersin !
Bir destana benziyor
senin bu günkü halin ,
Okurken
duyuyorum sesini ihtilalin ,
Öğün ,ey Çanakkale ,
ki sen Mustafa Kemal’in
Yüz milletle yüzyüze
ilk görüştüğü yersin .
Faruk Nafiz ÇAMLIBEL
